CARCINOMA odbytnicy jest jedną z najczęstszych chorób nowotworowych w tym kraju, szacowaną na około 45.500 osób w 1991 r.1 Z pewnością było to jedno z najbardziej frustrujących wyzwań terapeutycznych. Ostatnie badania krajowe wykazały, że 5-letnie i 10-letnie przeżycie wynosi odpowiednio 35% i 22%. Próby polepszenia wyników operacji z chemioterapią adiuwantową doprowadziły do niejednoznacznych ustaleń.3 4 5 Z powodu tendencji do nawrotu raka odbytnicy na miejscu oraz z powodu dobrze ugruntowanego paliatywnego efektu napromieniania miejscowej nawracającej choroby, zarówno radioterapia przedoperacyjna jak i pooperacyjna została oceniona w randomizowanych próbach terapii adiuwantowej z udziałem kilku tysięcy pacjentów.3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Żadne z badań nie wykazało poprawy przeżycia, ale kilka z nich wykazało zmniejszenie częstości wznów lokalnych.3 4 5 6, 10, 11 Fakt ten doprowadził wiele ośrodków do stosowania radioterapii jako standardu leczenie adjuwantowe w przypadkach raka odbytnicy, w którym rokowanie jest złe, z argumentem, że zmniejszenie częstości wznowy miejscowej powoduje co najmniej pewien stopień łagodzenia.
Możliwość jednoczesnego leczenia fluorouracylem może zwiększyć lokalną skuteczność promieniowania została podniesiona na podstawie badań in vitro i na zwierzętach.13 14 15 Badanie z Kliniki Mayo wykazało, że pacjenci z miejscowo nawrotowym lub nieresekcyjnym rakiem odbytnicy leczeni fluorouracylem plus promieniowanie miało znaczną poprawę w czasie trwania złagodzenia objawów, długości czasu do progresji nowotworu i przeżycia, w porównaniu z pacjentami leczonymi placebo plus promieniowaniem.16 To odkrycie, wraz z nadzieją, że połączenie fluorouracylu i semustyny (metyl -CCNU) może być bardziej skuteczny w leczeniu raka jelita grubego niż sam fluorouracyl, co doprowadziło do badania przeprowadzonego przez Grupę Badania Guza Przewodu Pokarmowego (GITSG), w której terapia fluorouracylem i promieniowaniem, a następnie fluorouracylem i semustyną w całym okresie leczenia wynoszącym 1 / 2 lata spowodowały znaczną poprawę przeżycia w porównaniu z samą operacją (P <0,005) .3, 4 In spi W tym imponującym zysku schemat stosowany w tym badaniu nie uzyskał powszechnej akceptacji, a fakt, że terapia skojarzona nie była znacząco lepsza niż sama radioterapia, wzbudziła obawy. Dawka promieniowania stosowana w terapii skojarzonej wynosiła od 4000 do 4400 cGy, co niektórzy uważają za mniej niż idealną, a odsetek dużych odchyleń od schematu radioterapii wyniósł 39 procent. (więcej…)